Eylül Yorgunu

Gitti!.. "Ben artık yokum.." bile demeden, öylece gidiverdi. Kim olsa, böyle bir bildirinin ardından kıvranıp ezilirdi. Bunu bildiği için belki de.. Hiç haber vermeden.. Görünmeden hiç.. Sessizce gitti.. Sabır öğütleyen o ilk selâ sesini, son sesi bildim ve ezberimdeki tüm sesleri sildim. Evet, artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.. Bozuldu bendeki bütünlüğü.. Dağıldı ondaki parçalarım.. Peki ya sen? Şimdi daha mı büyüksün Allah'ım?

" Ey acı ! Gün senin, çevir burgunu..
Ve vicdânım; dünlerden gel - yap sorgunu..
Ne olsa şimdi koca bir ömür: Eylül Yorgunu !.."