Olan oldu...

Düşlerin bittiği yerde insan; belki çiğdir, -ana sütü gibi- ama saftır, katışıksız ve tek terkîp. Ne bir önceki ile benzer; ne bir sonraki ile eş. Ancak o sefere mahsus bir vâroluştur bu. Ve âcizlik; tam da bu nokta da avuntudur işte. Kelâm olsa dinlenmez, sükût olsa çekilmez. Nihâyet; insanın bütün dilleri, derinlerde uğuldayan aah ile inler ki onun da sonu gelmez.

Ey güzelliklerin Allah'ı ; ıtır gülü seslendirsin bırak, ışık sonsuzu! Ben beni seslendirirsem bir daha; "kabûl" tanıma bu kulu! Aklın kalp ile savaşı nâfile imiş bildim, çünkü asıl düşman: huyu! Menzil hakîkat olduğuna göre, razıyım gayrı, varsın uzun olsun bu yolun boyu. Ne olsa bir kez : OLAN OLDU!